Franciszek Józef Łuszczki urodził się 20 listopada 1886 r. w Sokołowie Małopolskim, powiat Kolbuszowa. Syn Jana i Franciszki Łuszczki. Ukończył szkołę ludową w Sokołowie, I gimnazjum w Rzeszowie, a następnie studia teologiczne w Przemyślu, przyjmując 28 czerwca 1912 r. święcenia kapłańskie.
W 1913 r. wyjechał na Morawy, gdzie od 1 sierpnia pracował jako katecheta w Towarzystwie Szkoły Ludowej na Śląsku i Morawach. Związany z „Sokołem”, zorganizował jego drużyny w Ostrawie i Gruszewie (Gruszowie). 2 czerwca 1916 r. wstąpił do Legionów, obejmując funkcję kapelana dywizyjnego zakładu sanitarnego. W czasie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918 r.) dostał się do niewoli austriackiej. Był internowany w Bustyahaza i Huszt. Po rozbrojeniu Austriaków 1 listopada 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego.
W czasie swojej posługi jako kapelan towarzyszył często ochotnikom udającym się do organizowanych Legionów i tak np. w dniu 9 stycznia 1917 r. w Wilnie przed obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej odprawił nabożeństwo dla dużej rzeszy ochotników i ich rodzin. Po nabożeństwie wszyscy razem z pieśnią na ustach „Jeszcze Polska nie zginęła” pomaszerowali na dworzec, skąd wyjechali do Warszawy.
Za wierną służbę Ojczyźnie odznaczony został m.in.: Odznaką za obronę Lwowa „Orlęta”, Odznaką pamiątkową Frontu Litewsko-Białoruskiego, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości.

Po wojnie polsko-bolszewickiej odszedł z wojska. W 1927 r. zdał egzamin konkursowy na proboszcza. W latach 1928-1932 pracował jako proboszcz w Wolance. W 1931 r. został wyróżniony kościelnym odznaczeniem „Expositorio canonicali” za swoje osobiste zasługi
i zaangażowanie w pracy duszpasterskiej; otrzymał także przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1932 r. został proboszczem parafii w Lubeni koło Rzeszowa. Szeroko i powszechnie znane były jego umiejętności medyczne, dzięki którym wielu mieszkańców wsi odzyskało zdrowie, a niektórzy nawet życie. Tym bardziej jest to istotne, że Lubenia w latach 30 – tych XX w. pozbawiona była zupełnie opieki medycznej ze strony wykształconych fachowców, a stan higieniczny i zdrowotny mieszkańców poniżej wszelkiej przyzwoitości. Współpracował on również z miejscowym nauczycielstwem, organizował wycieczki do pobliskich lasów i do miasta, dzięki czemu Lubeńska dziatwa „poznawała świat”. Uczestniczył w uroczystościach religijnych
i świeckich angażując w ich organizację także dorosłych mieszkańców parafii. W czasie okupacji niemieckiej służył jako kapelan w Armii Krajowej. Był głównym wykładowcą i egzaminatorem na kursach kapelańskich organizowanych w klasztorze Dominikanów w Borku Starym, także w parafii lubeńskiej. Na plebanii odbywały się odprawy konspiracyjne, organizował pomoc transportową przy przewożeniu broni, udzielał schronienia, zaopatrywał w odzież i wyżywienie ukrywających się partyzantów, brał czynny udział w tajnym nauczaniu.

Podczas II wojny światowej w dniu 21 czerwca 1943 r. doszło do pacyfikacji Lubeni. W tym dniu hitlerowskie oddziały SS i żandarmerii niemieckiej otoczyły wieś i siłą spędziły na plac przykościelny mieszkańców. Rozdzielono kobiety i mężczyzn, starców i młodzież. Po wylegitymowaniu wszystkich odstawiono na bok małżeństwo Katarzyny i Jana Wilczyńskich
z Warszawy i czterech innych mieszkańców parafii. Oni wszyscy zginęli. Od większych ofiar uchronił wieś ks. Franciszek Łuszczki, który znając dobrze język niemiecki uprosił oprawców, by odstąpili od tzw. dziesiątkowania. Zapewnił Niemców, że w Lubeni nie ma partyzantów i zorganizowanego ruchu oporu. Uwierzono mu. W miejscu kaźni znajduje się tablica i pomnik, upamiętniające to najtragiczniejsze we współczesnych dziejach wsi wydarzenie. Był wielkim Polakiem i patriotą.

Ks. Franciszek Łuszczki zmarł w 1955 r. Spoczywa na lubeńskim cmentarzu.

29 maja 2016 r. na uroczystej Sesji Rady Gminy została podjęta uchwała o nadaniu Szkole Podstawowej w Lubeni imienia ks. mjr. Franciszka Łuszczki. Przewodniczący Rady Gminy wręczył pani Dyrektor stosowny akt nadania. 17 listopada 2016 r. odbyło się uroczyste nadanie imienia z poświęceniem sztandaru szkoły i popiersia patrona. Na uroczystość przybyli licznie zaproszeni goście wraz z przedstawicielami rodziny księdza Franciszka.